Wel-zingen

Welzijn is iets dat mensen individueel beleven. Het beschrijft een toestand waarin het ons aan niets ontbreekt en we ons prettig voelen. Dat klinkt fijn. Tegelijkertijd is het ook niet heel realistisch en zelfs wat passief... Zou het niet wat actiever moeten? Dat ík ervoor zorg dat ík me goed voel doordat ík in actie kom?

Meestal wordt die actie opgeroepen door vermoeidheid, onrust in mijn lijf, een vol hoofd, iets wat me bezighoudt waardoor mijn gedachten overuren maken. Dan zoek ik naar oplossingen, want die toestand moet voorbijgaan.

De ‘laat het nou even toe’ gedachte komt steeds vaker in mij op. Gewoon de zwaarte voelen, het ongemak. En toch wil ik proberen te achterhalen waar dit vandaan komt. Analyseren is een manier van mijn hoofd om niet te hoeven voelen. Ik weet nu: alles wat ik voel gaat ook weer voorbij. Ook dit gevoel.

Wat mij helpt?

Muziek. Een mooie film. Naar een toneelvoorstelling met vrienden. Noten rapen in de tuin. Yoga. Een kleurrijk schilderij maken. En wandelen, de heuvels in en met mijn hoofd in de wind alles weg laten waaien wat er niet toe doet. Ik doe er toe. Ook met dat gevoel.

En nog beter: wandelen, diep ademhalen, eens goed zuchten en dan geluid maken dat overgaat in zingen. Dat helpt mij om écht te voelen en om te horen wat eruit wil. Het ongemak eruit laten komen, met geluid, om zo ruimte te maken in mijzelf waardoor het weer stroomt.

Dan is er weer zo’n moment. En ondanks de borrelende onrust, vind ik het steeds geruststellender dat ik gewoon mag voelen. Dat ik altijd mijn eigen adem en mijn stem bij me heb om mijn gevoel te bezingen. Niet om me béter te voelen, wel om beter te vóelen.